Het betekent dat je zoveel chips in een grote pot hebt geïnvesteerd dat je niet meer kunt folden, ongeacht wat er gebeurt.
Wat doe je echter wanneer je in feite moet callen, maar je hand niet heel erg goed is en je tevens riskeert om je hele stack te verliezen?
Dat is de vraag die Gabriel Paul zichzelf moet stellen in de hand die we deze week analyseren en dat het gaat om een WSOP bracelet maakt de beslissing nog lastiger.
Het spelverloop
Afgelopen jaar werd er bij de World Series of Poker een Tag Team event gespeeld en de hand die we vandaag analyseren vond plaats in de cruciale fase van dit event. De teams bestonden uit twee of drie spelers en zij moesten het prijzengeld onderling verdelen.
In de finale troffen Doug Polk en Ryan Fee een team dat bestond uit redelijk onbekende spelers, namelijk Adam Greenberg, Neil Mittelman en Gabriel Paul. Fee moest het op dat moment opnemen tegen Paul.
Beide teams waren verzekerd van minimaal $95,000, maar er stond nog $50k extra op het spel en niet te vergeten ook de WSOP bracelet.
Paul heeft op dat moment 1,71 miljoen chips voor zich liggen, wat neerkwam op 57bb. Fee heeft op dat moment 2,58 miljoen chips, gelijk aan 86bb. De blinds en antes bedragen op dat moment 15,000/30,000/5000.
Paul heeft A♦ T♦ en raist naar 80,000. Fee re-raist naar 190,000. Paul maakt de call en de pot is op dat moment 390,000 met effectieve chipstacks van 1,52 miljoen (51bb).
De flop is J♦8♣ 6♦.
Fee volgt zijn pre-flop agressie op met een bet van 275,000 en Paul maakt wederom de call. Er ligt nu 940,000 in het midden, terwijl de effectieve chipstacks nu 1,25 miljoen zijn.
De turn is de K♥.
Fee bet wederom, deze keer 575,000 en Paul maakt weer de call. De pot is nu gegroeid tot 2,09 miljoen, terwijl de effectieve chipstacks zijn geslonken tot 650,000.
De river is de J♠.
Fee zet Paul all-in. Paul neemt twee minuten om na te denken en maakt uiteindelijk de call. Het blijkt dat hij zijn chipstack verdubbelt aangezien Fee aan het bluffen was met 5♣2♣.
Fee viel terug naar 29bb, maar wist later terug te komen en het toernooi te winnen.
Analyse
Wat een hand vol actie! Er zijn een aantal verschillende momenten in deze hand die we wel kunnen waarderen.
Paul heeft A-Ts en dat is heads-up een erg goede hand, dus een raise is de meest voor de hand liggende keuze. Aan de andere kant van de tafel heeft Fee met 5-2s een garbage hand, maar hij is creatief en besluit om te re-raisen.
Paul kan zijn hand natuurlijk niet folden en maakt de call. De J♦ 8♣ 6♦ flop is erg interessant met verschillende draws op het board. Het is tevens een flop die voornamelijk de range van de caller hit.
Fee besluit niettemin om te betten en representeert een erg sterke hand door ook op latere streets te betten. Op de flop moet Fee ook vooruit plannen aangezien hij een derde van zijn effectieve chipstack investeert door te C-betten.
Call of Raise?
Terug naar Gabriel Paul. We kunnen veilig zeggen dat het drawen naar de nut flush tezamen met een overcard genoeg reden is om niet te folden.
Zijn opties zijn callen of raisen. Beide opties hebben voordelen. Door all-in te gaan kan Paul waarschijnlijk een aantal betere handen laten folden, zoals een 6 of een 8.
Wanneer hij de pot op dat moment zou winnen vergroot hij zijn chipstack met 30%. Een call is ook goed aangezien hij daardoor Fee met zijn hele range op de turn laat aankomen en er zitten veel blufs in deze range.
Paul moet echter ook vooruit denken. Het probleem is wanneer hij niet hit op de turn dat hij dan of moet opgeven of callen met een draw.
Ryan Fee heeft stalen zenuwen
De turn is de K♥ en dat is een behoorlijk goede kaart voor de range van Fee. Fee is het hier blijkbaar mee eens en besluit nogmaals te betten.
Fee moet hebben gedacht dat er genoeg draws in de range van Paul zouden moeten zitten die hij kan laten folden. Op hetzelfde moment geeft hij een signaal af aan zijn tegenstander: "Ik zal op elke river pushen!"
Paul moet nu leven met de consequenties van zijn call op de flop. Hij heeft nu een inside straight draw naast zijn flush draw, maar nog steeds heeft hij zelfs geen pair.
Wanneer we de outs bij elkaar optellen dan komen we ergens tussen de 12 en 18 uit, wat neerkomt op ongeveer 25% equity; wiskundig gezien niet genoeg om te callen, tenzij je denkt dat Fee complete air heeft.
Een agressieve speler zoals Fee is altijd in staat om te bluffen en in dat opzicht kan een call prima zijn, maar dan moet je wel ALTIJD callen op de river.
Een mooi voorbeeld van levelen
De J♠ op de river verandert niet veel. Fee probeert het volgende verhaal te vertellen: "Ik bet alhoewel ik weet dat je niet kunt folden. Met andere woorden moet ik wel een hele sterke hand hebben. Ben je er zeker van dat je niet wilt folden?"
De boodschap doet zijn werk aangezien Paul in een lastige situatie zit. Niet alleen verliest hij tegen elke pair, er zijn zelfs blufs die hem verslaan.
Niettemin besluit hij uiteindelijk om te callen aangezien de range van Fee niet alleen bestaat uit "reguliere" blufs, maar ook een aantal draws die hebben gemist, zoals 9-7, Q-9, een gut shot of zelfs een lagere flush draw.
Daarnaast zijn er maar weinig hanen te bedenken die sterk genoeg zijn voor drie bets, zoals een J, een K, 8-8 of 6-6.
Niettemin is het knap van Gabriel Paul dat hij in die situatie over stalen zenuwen beschikt. Ja, in feite nam hij deze beslissing al op de turn, maar niettemin is het erg lastig om te callen met aas hoog, terwijl zijn toernooileven en ook dat van zijn team, op het spel stond.
Conclusie
Ryan Fee doet een gewaagde poging om zijn tegenstander uit de hand te drukken, maar krijgt het niet voor elkaar dat zijn tegenstander fold. Gabriel Paul blijft callen met zijn goede draws totdat hij zo ver in de pot is verwikkeld dat hij niet meer kan folden.
