.png){kind=small}
Ongeacht hoe groot of duur een pokertoernooi is en ongeacht hoeveel pokerpro's er deelnemen; amateur pokerspelers bereiken nog regelmatig de finaletafel.
Dat is fantastisch. Het is de reden waarom we allemaal spelen, nietwaar?
Een van deze amateurs die deze prestatie neerzette was de Franse speler Julian Fernandez. Hij wist de finaletafel te bereiken van de Franse Poker Series 2016 in Monte Carlo.
Aan de finaletafel had hij echter de pech een goede hand te hitten, terwijl zijn tegenstander, de Schotse pokerpro Nial Farrel een nog betere hand had.
Het spelverloop
De amateur pokerspeler Julian Fernandez kende een fantastische run bij het €1,100 FPS main event. Hij schopte het tot de laatste drie spelers en was al verzekerd van minimaal €90,000 prijzengeld.
De hoofprijs bedroeg €218,000 en de twee andere deelnemers waren de ervaren pokerpro's Stephane Dossetto en Niall Farrell.
De blinds waren 100,000/200,000/25,000. Niall Farrel had 13m (65 bb), Dosetto 12m (60 bb) en Fernandez 5m (25 bb). De volgende pay jump bedroeg €40,000.
Niall Farrel raist vanuit de BTN naar 425,000 en Fernandez callt vanuit de SB met T♥ 9♥. Er zitten op dat moment 1,125 miljoen chips in de pot.
De flop is 8♥ 8♦ 8♠.
Fernandez checkt en Farrel bet 350,000. Fernandez maakt de call, waardoor de pot is gegroeid naar 1,825 miljoen chips. De effectieve chipstacks zijn geslonken naar 4,2 miljoen.
De turn is de 9♠.
Fernandez neemt de leiding en bet 550,000. Farrel raist naar 1,25 miljoen. Fernandez gaat all-in voor 4,2 miljoen en Farrel maakt de call.
De river is de A♠.
Wanneer de spelers hun handen laten zien wint Farrel met K♥ K♣.
Fernandez is uitgeschakeld en moet genoegen nemen met €90k voor de derde plaats.
Analyse
Julian Fernandez werd uitgeschakeld met een full house en zijn droom om de FPS te winnen viel in duigen.
Op het eerste gezicht lijkt het erop dat een amateur pokerspeler in een onfortuinlijke situatie terecht is gekomen zonder dat hij hier zelf schuld aan heeft. Wanneer we de hand echter nader bestuderen zien we echter dat er nog genoeg ruimte is om zijn spel te verbeteren.
Het begint allemaal pre-flop. Farrel mag misschien een agressieve speler zijn, hij is ook erg goed.
Iemand moet twee, misschien wel drie keer, nadenken alvorens hij het tegen Farrel wil opnemen met midden suited connectors met 25bb en ook nog eens uit positie.
Natuurlijk is T♥ 9♥ een mooie hand, maar gezien de situatie en de positie van Fernandez is het redelijk om deze hand te folden.
Niet verplicht, maar wel logisch.
Hij zou moeten folden!
Dossetto fold en de flop bestaat uit allemaal achten. Dat betekent dat de hand die pre-flop voorlag nu nog steeds voorligt.
Ok, er is een kans dat één van beide spelers quads heeft geflopt, maar die kans is zo klein dat we dit even negeren.
Fernandez checkt naar zijn tegenstander die een standaard C-bet maakt. Deze bet is echter relatief klein, slechts een derde van de pot.
Wat Fernandez nu zou moeten doen? Heel simpel. Hij zou moeten folden!
Ja, het is mogelijk dat Farrel een slechtere hand heeft, zoals 7-6 of 6-5 en dat zou betekenen dat hij de pot heeft gestolen.
Vaker wel dan niet heeft Farrel echter een overcard of een pair - misschien 4-4 - en ligt hij voor.
Het is niet gemakkelijk om te zeggen waarom Fernandez in de pot bleef met T-hoog (misschien floaten?), maar de les eindigde hier nog niet.
Slechte call op de flop heeft nog meer gevolgen
De turn geeft één van de twee “doormkaarten” voor Fernandez.
Aangezien het bijna niet mogelijk zou zijn om de hand te winnen met T-hoog moest Fernandez hitten. De kans om één van zijn zes "outs" te hitten bedroeg slechts 12%.
Wij weten natuurlijk dat geen van deze kaarten ook echt outs waren. Het zorgt ervoor dat zijn slechte call op de flop nog grotere gevolgen heeft.
In plaats van te checken op de turn, neemt Fernandez de leiding en bet hij. Wat probeert hij te bereiken?
Probeert hij zijn hand te beschermen of probeert hij twee streets value te krijgen van een slechtere hand?
De juiste move zou zijn om weer te checken en te hopen dat Farrel bluft met een slechtere hand of gas terugneemt met een betere hand.
De manier waarop Fernandez de hand speelt kan hij alleen value krijgen van handen zoals A-K, A-Q of 7-7 en soortgelijke handen. Hij zal echter geen twee keer afbetaald krijgen, dus deze bet heeft geen nut.
Fernandez heeft een probleem
Fernandez donkbet en Farrek moet er even over nadenken. Blijkbaar was hij nogal verrast door deze bet, maar dan volgt een erg sterke move.
Hij raist en polariseert zijn range. Een call zou hebben gezegd dat hij "iets" heeft.
Nu gaat Farrel ervan uit dat Fernandez moet hebben gehit en dat hij alles verslaat met uitzondering van een 8 en 9-9, maar de laatstgenoemde hand zou zelden betten op de turn.
Fernandez heeft aan de andere kant juist een probleem om zijn hand los te laten. Een agressieve speler zoals Farrel kan namelijk bluffen in deze situatie.
Daarnaast heeft de Fransman al meer dan een kwart van zijn chipstack geïnvesteerd. Wanneer hij nu fold moet hij doorspelen met 3,65 miljoen chips en dat scenario lijkt hij niet te zien zitten.
Een call had echter beter geweest. Wanneer Farrel aan het bluffen was dan zou hij folden tegen een all-in. Wanneer Fernandez in dat geval zou callen zou dat geleid kunnen hebben tot een all-in bluf van Farrel op de river.
In dat scenario wint Fernandez veel meer chips. Hij besloot echter all-in te gaan en bleek nog slechts twee outs te hebben om de hand te kunnen winnen...
Het moraal van het verhaal
Als een kettingbotsing stapelen de gevolgen zich op elke street op voor Fernandez totdat er geen weg meer terug is.
Spelers zoals Niall Farrel bluffen vaak en hebben zwakke ranges, maar ze hebben ook monsters in hun range. Fernandez heeft daar geen moment bij stilgestaan.
Wanneer de Fransman de Brit echt had willen uitdagen dan had hij hem laten betten tot en met de river. De beste manier om deze hand te spelen was echter folden op de flop.
Farrel zelf eindigde op de tweede plaats. De titel ging naar Stephane Dossetto.
